Dit artikel schreef ik voor www.champagne.nl. Het gaat niet echt over het lijf. Of toch?
In 1998 trouwde ik mijn lief in de Champagne. Niet voor niks daar, want al jaren was champagne voor ons de wijn der wijnen. Dan zou je denken, dat ik anno 2010 de X van champagne wel ontrafeld zou hebben. Nee dus. Maar volgens mij ben ik weer een stapje dichterbij.
De wet van pure potentialiteit
Ik ben niet alleen een buitensporige fan van champagne, ik ben dat ook van Deepak Chopra. Dr. Chopra zegt in mijn oren wijze dingen, bijvoorbeeld in zijn boek De zeven spirituele wetten van succes. De eerste wet daarin luidt De wet van pure potentialiteit. In het kort zegt die wet dat je de meeste kans op succes hebt als je datgene doet wat het dichtst bij je staat. Deze wet zit de laatste tijd weer vol in mijn systeem en dus kom ik hem overal tegen. Gisteren bijvoorbeeld in Herman van Veen’s biografie Voor ik het vergeet. Daarin zegt hij ‘ik was al zanger voor ik zanger werd’.
En volgens mij is juist dit wat champagne zo damn sexy maakt. Dat het er al is, voor het gemaakt wordt. Dat champagne het allerbeste is, wat je hier kunt maken. Dat als je gewoon, nou ja gewoon, luistert naar de bodem, de wind, de temperatuur, het terroir dus, dat je hier uiteindelijk wel champagne moet maken. Ik vind het leuk dat men elders ook bubbelwijnen maakt. Ze zijn soms zelfs hartstikke lekker, maar ze hebben nooit, nimmer die vibes die mooie champagnes hebben. Omdat het potentieel nergens zo groot is?!
Drive
Natuurlijk lukt het het ene champagnehuis veel beter om mee te drijven op die pure potentialiteit dan het andere. Dat begint vast met intuïtie die in het ene huis een grotere rol speelt/mag spelen dan in het andere. Bij die huizen waar een klein geolied team de lijnen mag uitzetten of anders gezegd mag herkennen daar gaat het goed. Lukt het kleine huizen wel altijd? Wel nee, financiële geldzorgen en andere stressoren gooien ook daar roet in het eten en de most. Idealiter volgt elk individu die bij het proces betrokken is ook zijn makkelijkste weg. Wellicht zou je veel liever auto’s maken dan champagne.
Overigens denk ik dat wijsheid, geleerdheid en deskundigheid helpen bij het herkennen van potentie en het vertalen van wat je intuïtief aanvoelt. En ook denk ik niet dat de makkelijkste weg per se makkelijk is. De ware kunst is om er licht mee om te gaan en niet te forceren. Om niet iets uit jezelf of een druif te willen persen wat er niet in zit dus.
Ik verbaas me erover hoe moeilijk ik het zelf vind om op dat spoor te blijven. Opvoeding, cultuur of mijn aard trekken me er liever uit, zo lijkt het. Gek toch dat het zo moeilijk is om zo makkelijk mogelijk te doen.
De dynamiek!
Maar er is meer aan de hand met champagne. Want zelfs de mooiste riesling of pinot noir die ook het gevolg moet zijn van bovenstaande brengt me nooit zo in beroering. Sorry jongens, hoe groot jullie ook zijn, maar die bloody bubbel geeft dynamiek, extra dynamiek. En een ding weet ik als yogi inmiddels zeker: leven is dynamiek, zelfs ontspanning en verstilling zijn dynamisch, altijd.
Begrijp me niet verkeerd, sommige stille wijnen kunnen bol staan van de energie – die je bijvoorbeeld kunt herkennen aan evoluerende geuren. Wijn is per definitie het resultaat van beweging. Alleen al als gevolg van de seizoenen, die bovendien elk jaar weer net anders zijn. Maar ja champagne heeft meer, champagne heeft mousse. En natuurlijk is ook de ene champagne veel sneller uitgeput dan de andere, maar een champagnemaker moet rekening houden met de beweging die er in zijn wijn zit. Hij heeft simpelweg geen keuze – niet
Dit dus samen met die pure potentialiteit maakt champagne zo ontzettend sexy, onweerstaanbaar, groter dan groot, lichter dan licht. En zo is een glas champagne voor mij – een glas vol levenskunst en grote bron van inspiratie.
Proost.
