Deze yogales maak ik voor jullie pudding. Ga rustig liggen en doe je ogen dicht. Het wordt een pudding zoals je in een puddingbroodje zou kunnen doen. Het recept is heel makkelijk, want ik kocht bij een goede banketbakker een mix en daar hoef ik alleen maar melk aan toe te voegen en het daarna op te warmen.
De pudding is een speciale pudding want het is jouw pudding en jij vindt hem – heel – lekker. Daarom wil ik je vragen nu verder met me mee te roeren en je jouw ideale pudding voor te stellen. In de mix zit een beetje vanille en suiker. Van beide net zoveel als jij lekker vindt. Het moet echt een pudding worden waarvan bij jou het water in de mond gaat lopen, die prettig verzadigt en een tevreden mens van je maakt. Ik vrees dat de pudding het broodje niet gaat halen, want uit het pannetje komt zo’n heerlijke geur … Ik ruik een warme lucht met zwoel en rijp amandel. Ik weet niet of er, naast de vanille ook amandel in jouw pudding zit. Misschien maakt amandel je helemaal niet zo blij als mij, maar een vleugje kaneel wel of een eetlepel honing. Alles is goed, het is jouw smulpudding. Probeer je de geur zo gedetailleerd mogelijk voor te stellen.
Voordat je de pudding ging maken, heb je anderhalf uur over de hei gewandeld. Het was zonnig maar nog flink koud en nu lust je wel wat, je hebt zelfs beretrek. Tijd om de pudding te proeven en je helemaal eigen te maken. Hij is nog prettig warm en ja hoor hij is zalig; rijk, romig, zacht en tegelijk spannend genoeg dankzij de vanille en de fijne zuiveltonen. Het water loopt je inderdaad in de mond.
De pudding als beeld wil ik vast houden bij de komende oefeningen. Ik denk dat je het makkelijk zult kunnen oproepen. Je hebt een gedetailleerde prent van de geur en geur is iets dat diep in ons geheugen, ons hoofd binnendringt. De specifieke plek van het geurcentrum in het hoofd zorgt daarvoor. Iedereen kent het wel; je ruikt iets en dat werpt je terug naar een moment uit het verleden. De zolder van je oma, de opslagruimte van ski’s en skischoenen op de wintersport. De geur van onze pudding roept een diepe associatie op met momenten van volle tevredenheid. De sensatie van de pudding heeft nog meer ingangen/aanknopingspunten: het water dat je in de mond loopt, de glimlach die het op je gezicht veroorzaakt, smaak, temperatuur en misschien zelfs wel het geluid van het roeren in het pannetje.
Misschien ben je zo liggend al behoorlijk tot pudding geworden. Ik wil je vragen daar eens mee verder te gaan. In hoeverre komt het gevoel in je gezicht overeen met die pudding. De pudding heeft nog een eigenschap die het voor verdere ontspanning zo bruikbaar maakt. De pudding is zacht maar geen pap. Hij veert net voldoende terug. Voel eens je wangen en het gebied rondom je wangen, je ogen, richting je kaken. Hoe hoog is het puddinggehalte daar? Tijd voor een puddingmasker…
