De laatste dagen zie ik steeds hetzelfde beeld voor me: dansende boeddha’s op klompen. Voor mij symboliseert dat beeld de vele mensen met wie ik werk — stuk voor stuk mensen die, ieder op hun eigen unieke wijze, een verlangen koesteren om de wereld een beetje beter te maken.
Het beeld wortelt in een visie van Thich Nhat Hanh. Hij zei dat de Boeddha niet terugkeert als individu, maar als een collectief — een ‘web’ van mensen die samen proberen compassie, liefde en geweldloosheid te belichamen.
Overal ter wereld hebben mensen op hun eigen manier geleerd wat het betekent om goed te leven, en ook hoe dat goede te beschermen. Nu ontmoeten die verschillende wijzen elkaar. We zijn beland in een intense, gezamenlijke dans — een dans waarin ‘goed’ het ‘goede’ ontmoet. En juist daar, in het samen zoeken, tasten en afstemmen, ontstaat een krachtig potentieel. Dat is wat ik om me heen zie gebeuren — inclusief het duwen, trekken, vallen en weer opstaan. Graag deel ik mijn diepe vertrouwen in deze dynamiek, die vanzelf het gevoel voor wat goed is vernieuwt.
En die klompen? Die zijn er om het beeld met beide benen op de grond te houden. Ze herinneren me aan mensen die het goede gewoon op hun klompen aanvoelen.
– De mensen op het beeld dansen zeker niet op klompen; zij dansen het wonderschone Into the Hairy van Sharon Eyal, zie https://www.ndt.nl/en/agenda/into-the-hairy/ –
